ΚΕΙΜΕΝΟ: Έλληνες, ο πιο ξενύχτης λαός στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα

Α1. Οι συγγραφείς στο άρθρο αυτό εξετάζουν πώς οι Έλληνες αξιοποιούν τον ελεύθερο χρόνο τους. Γίνεται μια σύγκριση με τους Ευρωπαίους, επειδή η Ελλάδα ανήκει στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Με την επίκληση στατιστικών στοιχείων και παραδειγμάτων αποδεικνύουν ότι σε γενικές γραμμές δεν διαφέρουμε ως Έλληνες από τους Ευρωπαίους στη διάθεση του ελεύθερου χρόνου. Η διαφοροποίηση γίνεται μόνον στο ότι οι Έλληνες ασχολούνται πιο πολύ με την οικογένεια και διαθέτουν επίσης χρόνο για να «βγαίνουν» έξω. Ωστόσο, μελλοντικά πολλά πράγματα θα αλλάξουν, γιατί έχει αναπτυχθεί μία βιομηχανία διάθεσης του ελεύθερου χρόνου, που θα επηρεάσει όλους τους ανθρώπους στο πώς πλέον θα τον διαθέτουν.

Β1. α. Λάθος

β. Λάθος

γ. Σωστό

δ. Λάθος

ε. Σωστό

Β2. α. Άλλωστε: Αντίθεση στη διατύπωση της θέσης του στην προηγούμενη περίοδο λόγου

Βεβαίως: Επιβεβαίωση ή ενίσχυση του ισχυρισμού του ότι στον ελεύθερο χρόνο οι Έλληνες ασχολούνται περισσότερο με την οικογένεια

Παρά ταύτα: Αντίθεση ως προς τη θέση του στην προηγούμενη παράγραφο

Έτσι: Συμπέρασμα από τα όσα ισχυρίζεται στις δύο προηγούμενες παραγράφους.

β. Θεματική περίοδος: «Αν λοιπόν στον ελεύθερο χρόνο ... αποφασίσουν να βγουν».

Σχόλια ή λεπτομέρειες: «Η ανάγκη για επικοινωνία ... τον κινηματογράφο και το θέατρο».

Κατακλείδα: Δεν έχει.

Η παράγραφος αναπτύσσεται με παραδείγματα και στατιστικά στοιχεία.

Β3. α. αποσιωπάται - ευμάρεια - σύγχρονα/μοντέρνα - υπερέχουμε - μεγάλη

β. 1. «η τάση φυγής από το ασφυκτικό περιβάλλον της πόλης»

2. «Η οικονομική κρίση τον δυσκολεύει διαρκώς».

Β4. α. 1. Σκοτώνουμε τον χρόνο μας...

2. Αναζητούσαμε τη χρυσή τομή.

β. Και στις δύο περιπτώσεις δίνει επιπρόσθετα ή συμπληρωματικά στοιχεία.

Γ1. Θέμα: Πώς διαθέτει ο σημερινός άνθρωπος τον ελεύθερο χρόνο του; Αν διαπιστώνετε ότι αυτός δεν χρησιμοποιείται δημιουργικά, τι θα προτείνατε, ώστε να αξιοποιείται δημιουργικά και προς πραγματικό όφελος του ανθρώπου; (500-600 λέξεις).  

Πρόλογος

Λέγοντας ελεύθερο χρόνο εννοούμε το χρόνο που ο άνθρωπος δεν ασκεί βιοποριστικό επάγγελμα (βιοποριστική εργασία).

Ο ελεύθερος χρόνος θεωρήθηκε αναγκαιότητα από τον άνθρωπο των πλέον πρωτογενών ως των πλέον εξελιγμένων κοινωνιών.

Η ανάγκη για ανάπαυση με σκοπό την ανανέωση των σωματικών και πνευματικών δυνάμεων του ανθρώπου οδηγεί σταδιακά στην όλο και μεγαλύτερη μείωση του χρόνου εργασίας. Επειδή όμως η ανθρώπινη ζωτικότητα είναι φυσιολογικό να ζητά να διοχετευτεί κάπου και κατά τις ώρες και ημέρες της αργίας, υπάρχει πάντα το πολύ σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα της αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου, ώστε να συνδυάζεται η ψυχαγωγία με κάποια σωματική και πνευματική ωφέλεια.

Κύριο θέμα

Παλαιότερα ο είλωτας της αρχαίας εποχής έκανε εξουθενωτική εργασία. Ο δουλοπάροικος της φεουδαρχικής Ευρώπης είχε υποβαθμισμένο το δικαίωμα του ελεύθερου χρόνου.

Σήμερα οι συνδικαλιστικοί αγώνες, αλλά και η καλπάζουσα τεχνική πρόοδος (αυτοματισμός) οδήγησαν τον άνθρωπο στην εβδομάδα των 40, 35 ή 32 ωρών και των 5 ημερών. Επίσης φτάσαμε στις άδειες κάθε μορφής (αναρρωτικές, γονικής μέριμνας, άδειες διακοπών κ.λπ.).

Ωστόσο δεν μπορεί κάποιος να μην επισημάνει την εξής αντίφαση: Η καταναλωτική κοινωνία δημιούργησε πλασματικές ανάγκες και αυξημένες απαιτήσεις. Έτσι ο άνθρωπος επιζητά δεύτερη και τρίτη εργασία με αποτέλεσμα την συρρίκνωση του διαθέσιμου ελεύθερου χρόνου. Γενικά όμως μπορούμε να δεχτούμε πως ο ελεύθερος χρόνος του σημερινού ανθρώπου είναι αυξημένος.

Ο κίνδυνος που ενεδρεύει είναι πώς θα διαθέσει ο σημερινός άνθρωπος τον ελεύθερο χρόνο του.

Η διάθεσή του εξαρτάται από:

• Την προσωπικότητα (χαρακτήρας, ψυχοσύνθεση, ενδιαφέροντα, επίπεδο παιδείας).
• Την ηλικία.
• Τη φύση της επαγγελματικής του εργασίας.
• Τη δυνατότητα που έχει ως άτομο και ως ομάδα.

[1]. Ο ελεύθερος χρόνος είναι δημιουργικός, όταν συνδυάζεται το «τερπνόν» με το ωφέλιμο.

Αναφορά στο πώς και πού καταναλώνει ο σημερινός άνθρωπος τον ελεύθερο χρόνο του.

Προσωπική τοποθέτηση.

[2]. Ο σημερινός άνθρωπος μπορεί να αξιοποιεί προς όφελός του τον ελεύθερο χρόνο, όταν ασχολείται με:

• Ψυχαγωγία γνήσια, τέτοια που να συντηρεί και να ανανεώνει τη δύναμη κα τη χαρά της ζωής.
• Κοινωνική δράση και κοινωνικές σχέσεις.
• Ενασχόληση δηλαδή με πολιτιστικές δραστηριότητες και συμμετοχή στα «κοινά».
• Οικογενειακές σχέσεις. Ενασχόληση με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας και διατήρηση καλού κλίματος στα πλαίσια της οικογενειακής συμβίωσης.
• Αθλητισμός.
• Μόρφωση και επιμόρφωση μέσω ταξιδιών, εκδρομών και εκμάθησης ξένων γλωσσών.
• Ενασχόληση με τις διάφορες μορφές της Τέχνης.

Επίλογος 

Ο τρόπος διάθεσης του ελεύθερου χρόνου είναι δείκτης πολιτισμού του ατόμου και της κοινωνίας στην οποία ζει. Ο ρόλος της παιδείας στην επιλογή του είδους της ψυχαγωγίας είναι καθοριστικός.