ΚΕΙΜΕΝΟ: Εργασιακή καταπίεση στην ψηφιακή εποχή

Α1. Ο συγγραφέας πραγματεύεται τις μορφές της εργασίας που καθιερώθηκαν ή που θα καθιερωθούν στην εποχή της ψηφιακής τεχνολογίας. Λαμβάνοντας αφορμή από ένα πείραμα που έγινε στο Πανεπιστήμιο του Ρέντιγκ, στο οποίο δοκιμάστηκαν στην πράξη οι εφαρμογές της ψηφιακής τεχνολογίας για την παρακολούθηση των εργαζομένων στον εργασιακό τους χώρο, προβλέπει πως θα δημιουργηθεί ένα εφιαλτικό για τους εργαζόμενους περιβάλλον, στο οποίο ο εργοδότης θα παρακολουθεί και την παραμικρή του κίνηση στον χώρο της εργασίας και θα ενεργεί κατά το δοκούν. Ήδη τα πρώτα αποτελέσματα αυτού του εργασιακού Μεσαίωνα εφαρμόστηκαν σε επιχειρήσεις των ΗΠΑ και έως τώρα δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο ένα θεσμικό πλαίσιο για την προστασία των εργαζομένων.

Β1. α. Λ

β. Λ

γ. Σ

δ. Σ

ε. Λ

Β2. α. Δηλώνει τη διαφωνία του συγγραφέα για την αδιαφορία που επιδεικνύουν τα συνδικάτα των εργαζομένων. Αποτελεί μία κριτική στην απάθεια των συνδικαλιστών στις διαφαινόμενες αρνητικές εξελίξεις για τους εργαζόμενους.

β. Χρησιμοποιεί επιχείρημα στηριζόμενο στη χρήση παραδειγμάτων ως αποδεικτικό υλικό.

Β3. α. 1. «οι πιθανές συνέπειες παρόμοιων συστημάτων».

2. «έχει τη δυνατότητα να παρακολουθεί ηλεκτρονικά».

3. «μέσα στην οποία βρίσκεται προσαρμοσμένος ένας ψηφιακός πομπός»

4. «τα οργανωμένα εργασιακά σωματεία ... αδιαφορούν»

β. αφαιρέσει/εξαγάγει, διακεκομμένη, εγκατάλειψη/παραμέληση.

Β4. α. Θεματική πρόταση: «Οι υπολογιστές ... των εργαζομένων.

Λεπτομέρειες ή σχόλια: «Προγράμματα παρακολούθησης ... όπως αναφερόταν στο συμβόλαιο τους».

Κατακλείδα: Δεν έχει.

β. Η σύνταξη είναι παθητική.

Ενεργητική σύνταξη: Τα φωτοκύτταρα της εισόδου του γραφείου καταγράφουν την ακριβή ώρα άφιξης και αναχώρησης του κάθε εργαζόμενου.

Γ1. Σε ένα κείμενο (400-500) λέξεων να αναφέρεις ποια επίδραση έχει ασκήσει η εργασία στην εξέλιξη του ανθρώπου και ποια είναι η σχέση του σύγχρονου ανθρώπου με αυτή.

Πρόλογος

Η προσπάθεια, η δράση είναι βασικός νόμος και κεφαλαιώδης αρχή της ανθρώπινης ζωής. Η δράση, η κίνηση είναι ιδιότητα κάθε ζωντανού οργανισμού. Η αδράνεια αντίθετα είναι η ιδιότητα της νεκρής ύλης. Ό,τι δεν δρα δεν «υπάρχει».

Ο άνθρωπος λοιπόν με την εργασία του καταξιώνει την ύπαρξή του, δίνει νόημα στη ζωή του. Η αργία, η έλλειψη κάθε δημιουργικής προσπάθειας είναι κατάσταση αντιφυσιολογική.

Ο άνθρωπος σχημάτισε κοινωνία, για να αντιμετωπίσει καλύτερα τις πολύμορφες ανάγκες του. Για να λειτουργήσει εύρυθμα η κοινωνία, χρειάζεται η συνεργασία όλων των μελών της. Όποιος εργάζεται αποκτά όλα τα αγαθά, που η κοινωνία του διαθέτει. Όποιος δεν εργάζεται απορρίπτεται από τον κοινωνικό οργανισμό.

Κύριο θέμα

Η ανάγκη της εργασίας επισημάνθηκε από καταβολής κόσμου. Σύμφωνα με τη Βίβλο ο Θεός είπε στον Αδάμ: «Εν ιδρώτι του προσώπου σου φαγείν τον άρτον σου». Ο απόστολος Παύλος επίσης διακήρυξε: «Ει τις ου θέλει εργάζεσθαι, μηδέ εσθιέτω».

Η εργασία, εκτός από μια ανάγκη, είναι δημιουργία και πηγή ευημερίας, όταν εκτελείται ελεύθερα, χωρίς εξαναγκασμούς σωματικούς και ψυχικούς.

[1]. Τι επίδραση ασκεί:

• Ικανοποιεί τις κάθε λογής ανάγκες του ανθρώπου.
• Διατηρεί την ψυχοσωματική ισορροπία.
• Καλλιεργεί διάφορες πνευματικές ικανότητες. Ασκεί την προσοχή, οξύνει τη κρίση και την αντίληψη.
• Διαμορφώνει αγωνιστική διάθεση και ενισχύει δεξιότητες, όπως επιμονή, υπομονή, θάρρος και πειθαρχία.
• Απαλλάσσει από την ανία.
• Διαπλάθει χαρακτήρα και αναπτύσσει κοινωνική συνείδηση.
• Έφερε την τεχνολογική πρόοδο.

[2]. Τι σχέση έχει ο σύγχρονος άνθρωπος με την εργασία:

Η μηχανή και η εξειδίκευση επέφεραν αλλαγές στην εργασία και στον ίδιο τον άνθρωπο.

Έτσι προέκυψαν:

• Η αλλοτρίωση του ανθρώπου.
• Η εργασία αποτελεί βιοπορισμό και όχι έκφραση του ανθρώπου.
• Ο χαρακτήρας της εργασίας είναι μαζοποιημένος.
• Στόχος του εργαζομένου είναι η κατανάλωση και τα υλικά αγαθά. 

Με την εργασία του ο άνθρωπος παρήγαγε φυσικά και τεχνητά προϊόντα, με τα οποία εξασφάλισε τη ευημερία του. Η χρήση όμως της μηχανής και της τεχνολογίας στη ζωή του ανθρώπου δημιούργησε μια κατάσταση άγνωστη μέχρι τώρα στη σχέση του ανθρώπου προς την εργασία του. Η κατάσταση αυτή απαιτεί αυξημένη προσοχή, για να μην χάσει ο άνθρωπος την οντότητά του με τη δική του εργασία. 

Επίλογος

Σήμερα η εργασία απομακρύνθηκε από τον άνθρωπο, αυτονομήθηκε από αυτόν και, όπως ασκείται, στρέφεται εναντίον του.