ΚΕΙΜΕΝΟ:  Ισοκράτης, Περί Ειρήνης, 126-127

Γ1. Ο Περικλής, ο οποίος έγινε αρχηγός του λαού πριν από τους ανθρώπους αυτού του είδους, αφού παρέλαβε την πόλη να έχει φρόνημα χειρότερο από ό,τι πριν πάρει την εξουσία, διοικούνταν όμως ακόμη κατά τρόπο ανεκτό, δεν στράφηκε στο προσωπικό του κέρδος, αλλά το σπίτι του από τη μια μεριά το άφησε μικρότερο (φτωχότερο) από ό,τι το παρέλαβε από τον πατέρα του και από την άλλη αποταμίευσε στην ακρόπολη οκτώ χιλιάδες τάλαντα εκτός από τα ιερά (χρήματα).

Γ2. Οι δημαγωγοί (πολιτικοί) αύξαναν την περιουσία τους σε τέτοιο σημείο που ούτε στην προσευχή τους προς τους θεούς δεν θα τολμούσαν να ζητήσουν. Αντίθετα, ο λαός ζούσε χωρίς ευχέρεια, μέσα στη δυστυχία.

Γ3. α. (ὦ) Περίκλεις

παραλαβόντι

ταύτης

ἐπιδόσεσι

ἥδιον

Γ3. β. καθιστᾶσι

παράλαβε

διενέγκῃς

τολμῷς ή τολμῲης

εὔχῃ ή εὔχει

Γ4. α. τὴν πόλιν: Αντικείμενο της μετοχής παραλαβὼν

λέγειν: Τελικό απαρέμφατο, αντικείμενο του τολμῶσιν (ταυτοπροσωπία)

τῶν κοινῶν: Ετερόπτωτος ονοματικός προσδιορισμός, γενική αντικειμενική στο ἐπιμέλειαν

διὰ τὴν ἐπιμέλειαν: Εμπρόθετος προσδιορισμός της αιτίας

εἰληφότα: Κατηγορηματική μετοχή εκ του φαίνεται

Γ4. β. «ὡς διὰ τὴν τῶν κοινῶν ἐπιμέλειαν οὐ δύνανται τοῖς αὑτῶν ἰδίοις προσέχειν τὸν νοῦν».

Δευτερεύουσα ονοματική, ειδική πρόταση. Εισάγεται με τον ειδικό σύνδεσμο ὡς, γιατί δηλώνεται η υποκειμενική γνώμη του ομιλούντα. Εκφέρεται με οριστική.

«ὥστε μηδένα τῶν πολιτῶν ἡδέως ζῆν».

Είναι δευτερεύουσα συμπερασματική πρόταση. Εισάγεται με τον συμπερασματικό σύνδεσμο ὥστε και εκφέρεται με απαρέμφατο, γιατί το αποτέλεσμα εμφανίζεται ως πιθανό ή ενδεχόμενο (εδώ εκφράζεται η άποψη του ρήτορα ως λογικό ενδεχόμενο).