ΚΕΙΜΕΝΟ:  Λυσίας, Υπέρ των Αριστοφάνους χρημάτων, 61 - 64

Γ1. Εάν (ο πατέρας μου) δεν ήταν τέτοιος, δεν θα άφηνε λίγα από πολλά, επειδή, εάν τώρα εξαπατηθείτε από αυτούς και δημεύσετε την περιουσία μας, δεν θα πάρετε ούτε δυο τάλαντα. Επομένως, όχι μόνον για την υπόληψή σας αλλά και για λόγους χρημάτων περισσότερο συμφέρει (ωφελεί) σε σας να (μας) αθωώσετε με την ψήφο σας. Γιατί πολύ περισσότερο θα ωφεληθείτε, εάν εμείς έχουμε (αυτά).

Γ2. Ο πρώτος λόγος στοχεύει στο συναίσθημα των δικαστών, λέγοντάς τους ότι, αν τον καταδικάσουν, θα λάβουν μια άδικη απόφαση, η οποία θα είναι βλαπτική για την υπόληψή τους. Ο δεύτερος λόγος είναι καθαρά χρησιμοθηρικός για το δημόσιο των Αθηναίων. Η περιουσία τους είναι μικρή και παρόλα αυτά ο κατηγορούμενος ασκεί προς όφελος των Αθηναίων τη θεωρία της τριηραρχίας. Αν τη δημεύσουν, δεν θα είναι σε θέση να προσφέρει κάτι στην πόλη της Αθήνας.

Γ3. α. σοί (σοι)

πλέον

παρεληλυθόσι

ἅπαν

(ὦ) ἐχθρέ

Γ3. β. εἴης

κατέλελοίποι (καταλελοιπώς εἴη)

λυσιτελοῖεν

σχόντων

πάρελθε

Γ4. α. πρὸς δόξαν: Εμπρόθετος προσδιορισμός του σκοπού

ἀποψηφίσασθαι: Τελικό απαρέμφατο, υποκείμενο στο λυσιτελεῖ (ετεροπροσωπία)

ἀφῃρημένος: Επιρρηματική μετοχή, υποθετική (συνημμένη)

ὑμῶν: Αντικείμενο του δέομαι

ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν: Ποιητικό αίτιο

Γ4. β. 1. εἰ γὰρ μὴ ἦν τοιοῦτος, οὐκ ἂν ἐκ πολλῶν ὀλίγα κατέλιπεν:

Υπόθεση: εἰ γὰρ μὴ ἦν τοιοῦτος

Εἰ και οριστική παρελθοντικού χρόνου.

Απόδοση: οὐκ ἂν ἐκ πολλῶν ὀλίγα κατέλιπεν

Δυνητική οριστική.

Ο υποθετικός λόγος δείχνει κάτι αντίθετο του πραγματικού.

2. εἰ νῦν γε ἐξαπατηθείητε ὑπὸ τούτων καὶ δημεύσαιθ᾽ ἡμῶν τὴν οὐσίαν, οὐδὲ δύο τάλαντα λάβοιτ᾽ ἄν:

Υποθέσεις: εἰ νῦν γε ἐξαπατηθείητε ὑπὸ τούτων

(εἰ) δημεύσαιθ᾽ ἡμῶν τὴν οὐσίαν

Εἰ και ευκτική.

Απόδοση: οὐδὲ δύο τάλαντα λάβοιτ᾽ ἄν

Δυνητική ευκτική.

Ο υποθετικός λόγος δείχνει την απλή σκέψη του λέγοντος.