ΚΕΙΜΕΝΟ: Δημοσθένης, Κατά Τιμοκράτους, 139-141, απαντήσεις

Γ1. Εκεί δηλαδή έτσι νομίζουν ότι πρέπει να χρησιμοποιούν τους νόμους, οι οποίοι έχουν θεσπισθεί από παλαιά και να διατηρούν τα πατροπαράδοτα, ώστε, εάν κάποιος θέλει να προτείνει καινούριο νόμο, προτείνει έχοντας τον τράχηλο σε θηλιά και, εάν φανεί ότι ο νόμος είναι καλός και χρήσιμος, σώζει τη ζωή του αυτός που τον πρότεινε και απέρχεται σώος (σώζεται). Διαφορετικά, θανατώνεται, αφού τραβηχθεί η θηλιά.  

Γ2. Η διαδικασία ψήφισης των νόμων στους Λοκρούς έχει θετικά και αρνητικά αποτελέσματα. Το θετικό είναι ότι αυτός που θα προτείνει καινούριο νόμο πρέπει να είναι πολύ υπεύθυνος έναντι των συμπολιτών του και να έχει εκτιμήσει πολύ προσεκτικά τις ανάγκες και τις διαθέσεις τους. Εύκολα δεν μπορούν να επικρατήσουν οι δημαγωγοί.

Από την άλλη πλευρά υπάρχει ο κίνδυνος να μετατραπεί η κοινωνία τους σε αρτηριοσκληρωτική χωρίς μεταρρυθμίσεις, που πιθανόν να καθίστανται αναγκαίες με το πέρασμα των χρόνων και τη μεταβολή των συνθηκών. Οι πολίτες μπροστά στον κίνδυνο να χάσουν τη ζωή τους, ακόμα και αν το βλέπουν ως αναγκαίο, δεν θα τολμήσουν να προτείνουν κανέναν νέο νόμο.    

Γ3. α. ἐμοί (μοι)

δικαστοῦ

χείρονι

τιθέν

ἀκριβέστατα

Γ3. β. ἐβουλήθησαν

νομοθετοῖ (νομοθετοίη)

ἔσῃ (ἔσει)

τίθεμεν

ἄπελθε

Γ4. α. ὑμῖν: Αντικείμενο του διηγήσασθαι

τι: Επιθετικός προσδιορισμός στο παράδειγμα

ᾧ: Αντικείμενο του ρήματος χρῆται

δεῖν: Ειδικό απαρέμφατο, αντικείμενο του δοξαστικού ρήματος οἴονται

ἐπισπασθέντος: Επιρρηματική, χρονική μετοχή (γενική απόλυτη).

Γ4. β. «ὡς νομοθετοῦσι»:

Δευτερεύουσα ονοματική πρόταση, πλάγια ερωτηματική ως αντικείμενο του διηγήσασθαι.

Εισάγεται με το αναφορικό επίρρημα ως και εκφέρεται με οριστική.

«ὥστ᾽ ἐν βρόχῳ τὸν τράχηλον ἔχων νομοθετεῖ»:

Δευτερεύουσα συμπερασματική πρόταση.

Εισάγεται με τον συμπερασματικό σύνδεσμο ὥστε και εκφέρεται με οριστική, γιατί το αποτέλεσμα θεωρείται πραγματικό.